Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

W 2007 r. uchwałą Sejmu RP ustanowiono 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Właśnie tego dnia 1943 r. Niemcy ogłosili światu, że odkryli w lesie pod Katyniem masowe groby polskich oficerów. Trzy lata wcześniej, wiosną 1940 r., na mocy decyzji najwyższych władz Związku Sowieckiego zamordowano niemal 22 tys. jeńców wojennych zatrzymanych po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski we wrześniu 1939 r.

Wśród pomordowanych byli oficerowie Wojska Polskiego, Straży Więziennej, policjanci,  kapelani, profesorowie, lekarze, prawnicy, artyści oraz inni funkcjonariusze i urzędnicy II RP. Elita narodu, jego obronny, intelektualny i twórczy potencjał.

Zabito 460 funkcjonariuszy i pracowników Straży Więziennej pełniących służbę i wykonujących pracę w więzieniach znajdujących się na zajętym przez sowietów terenie. Polacy ginęli od strzału w tył głowy, a miejscami kaźni, oprócz Katynia, były m.in. Miednoje, Charków i Bykownia.

Egzekucje trwały od kwietnia do maja 1940 r. Około 15 tys. ofiar stanowili więźniowie przetrzymywani wcześniej w obozach specjalnych NKWD w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku. Byli to głównie oficerowie wojska i policjanci. Pozostałe 7 tysięcy stanowili  w większości cywile. Związek Radziecki przyznał się do popełnienia zbrodni ludobójstwa 13 kwietnia 1990 r., kiedy w posiadaniu władz polskich znalazła się obciążająca sowietów dokumentacja NKWD.

zdjęcia Rafał Mazur, Michał Kwiecień, Dariusz Wojciechowski, Paweł Ostaszewski/Gazeta Policyjna, Kurier Nakielski