Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych
Służba Więzienna świętowała w Lublinie.
Obchody rozpoczęła uroczysta msza święta w lubelskiej archikatedrze. Biskup Adam Bab wyraził uznanie dla funkcjonariuszy i pracowników SW i wskazał kierunek działania: „Wasza praca szlachetnie nazwana jest służbą. Bądźcie pełni miłości, by miłość była programem Waszej Służby. Służby na rzecz dobrego wykorzystania wolności.”
Świadomi swej ważnej roli dla społeczeństwa i dumni z noszonego munduru funkcjonariusze SW przemaszerowali Starym Miastem na Zamek Lubelski.
Uroczystości uświetnili swą obecnością m.in. Wicewojewoda lubelski Wojciech Wołoch, Wicemarszałek Województwa Lubelskiego Marek Wojciechowski oraz Wiceprezydent Miasta Lublin Mariusz Banach.
Wicewojewoda po wręczeniu odznaczeń dziękował funkcjonariuszom za wkład w kształtowaniu społeczeństwa i dodawał z uznaniem: „Tylko mury, za którymi pełnicie służbę w pełni znają jej trud.”
Podziękowania dla funkcjonariuszy złożył również Wiceprezydent Miasta Lublin: „Dajecie drugą szansę swoim podopiecznym. Za tę szansę Wam dziękuję”.
Dyrektor Okręgowy OISW Lublin, płk Piotr Burak podkreślił istotę Służby Więziennej: „Nasza służba to przede wszystkim ludzie. To ponad 2200 funkcjonariuszy i pracowników cywilnych".
Z dniem 29 czerwca br. w okręgu lubelskim na wyższe stopnie służbowe awansowanych zostało 210 funkcjonariuszy (39 w korpusie oficerskim, 45 w korpusie chorążych, 126 w korpusie podoficerskim). 77 osób otrzymało odznakę Ministra Sprawiedliwości „Za zasługi dla więziennictwa” (3 złote, 17 srebrnych i 57 brązowych).
Miejsce uroczystości jest znaczące zarówno dla społeczności lokalnej jak i więziennictwa polskiego. Zamek Lubelski, obecnie siedziba Muzeum Narodowego, przez ponad 128 lat pełnił funkcję więzienia. Najpierw carskiego, następnie odrodzonej Rzeczypospolitej (1918 -1939) a później najeźdźców z nazistowskich Niemiec. Po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej zamek zaadoptowano dla potrzeb władz sowieckich, które zorganizowały tam polityczne więzienie karno-śledcze. Ostatnim dysponentem więziennych murów Zamku Lubelskiego był Urząd Bezpieczeństwa Publicznego
