Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Mimo upływu czasu i zmian dokonujących się na świecie niezmiennie kluczową rolę w życiu każdego człowieka odgrywa rodzina. Jest ona podstawowym środowiskiem życia dziecka i od jej atmosfery, realizowanych przez nią funkcji i wartości zależy jakimi osobami staną się w życiu dorosłym dzieci w niej dorastające. Ogromny wpływ na rozwój dzieci mają przede wszystkim najbliższe osoby, które uczestniczyły w procesie wychowania.

Osadzenie jednego z członków rodziny w zakładzie karnym, czy areszcie śledczym pociąga za sobą negatywne skutki nie tylko dla funkcjonowania osoby skazanej, ale także dla całego systemu rodzinnego. Gdy rodzic zostaje osadzony w izolacji penitencjarnej model rodziny ulega zmianie. Do takiego nowego modelu dziecko musi się przyzwyczaić. Dla dziecka pozbawienie wolności rodzica oznacza utratę ważnej i znaczącej osoby w życiu. Nie da się mówić o jakiejś jednej typowej reakcji dzieci na uwięzienie rodzica. Jednak często dzieci, po aresztowaniu rodzica zaczynają sprawiać trudności wychowawcze.

Oddziaływania penitencjarne prowadzone wobec skazanych powinny być ukierunkowane na umożliwienie jak najszerszych kontaktów skazanych z rodzinami a przede wszystkim dziećmi. Istotą powinno być niedopuszczenie do rozerwania relacji rodzinnych, a wręcz przeciwnie zachęcanie do aktywnego udziału w wychowywaniu dzieci, podtrzymywaniu ich pozytywnych więzi oraz ich uatrakcyjnienia. Skazani biorący udział w programie przygotują się do pełnienie pozytywnych ról społecznych, bez jakiejkolwiek przerwy w byciu ojcem z uwagi na odbywanie kary pozbawienia wolności. Zdobędą wiedzę, która pozwoli im być dobrymi ojcami i uświadomienie systemu wartości i odpowiedzialności za dzieci.

Z okazji Dnia Dziecka jednym z programów readaptacji społecznej, które były realizowane na początku czerwca było spotkanie osadzonych z bliskimi, w tym dziećmi w ramach integracji rodzin. Realizacji programu podjęła się st.szer.Katarzyna Zaręba – mł. wychowawca działu penitencjarnego Aresztu Śledczego w Warszawie-Białołęce. Spotkanie uświetniła także obecność Myszki Norki, w ramach podpisanego porozumienia z Fundacją Dzieciom Zdążyć z Pomocą. Uatrakcyjniono ten dzień poprzez prowadzone animacje m.in. malowanie buziek, zabawy z chustą, tworzenie balonowych zwierząt, prace plastyczne. Nie zabrakło także poczęstunku dla skazanych i rodzin, które zostały sfinansowane ze środków funduszu pomocy postpenitencjarnej.

W ramach realizacji programu osadzeni dla swoich pociech przygotowali taniec z serialu Wendnesday. Stworzyli białą grotę, drzewka przyozdobione światełkami. Dla efektu tajemniczości wykorzystany został sztuczny dym i kula dyskotekowa.

Choreoterapia jest dziedziną arteterapii, czyli jedną z form terapii przez sztukę. Są to zajęcia taneczno-ruchowe, których celem jest rozwijanie świadomości własnego ciała i rozwój osobisty uczestników. Najcenniejsze jest doświadczanie siebie – poznawanie swoich możliwości i preferencji ruchowych oraz zwiększanie ich, natomiast efekt estetyczny czy artystyczny ustępuje na drugi plan. Nieodłącznym elementem zajęć jest muzyka. Towarzyszy w działaniach, jednak nie ma konieczności podążania za jej rytmem. Zależnie od grupy, zamierzonych celów lekcji może ona być spokojna, jak i dynamiczna. Powinna być atrakcyjna dla grupy.

Uczestnikiem zajęć choreoterapii może być każdy – niezależnie od wieku, poziomu sprawności czy ograniczeń zdrowotnych i ruchowych. Zadaniem prowadzącego jest określenie celów dla uczestnika/grupy oraz dobór adekwatnej muzyki i zadań ruchowych. Nieco inaczej przebiegają zajęcia dla dorosłych. Pozwalają zatrzymać się w codziennym pędzie i uzyskać wgląd w siebie, własne samopoczucie i potrzeby. Zachęcają do otwarcia na siebie i innych, do odkrywania własnych możliwości ruchowych, zwiększania sprawności i poszukiwania kreatywnych rozwiązań.

Opracowanie: kpr. Olga Żebrowska / st. szer. Katarzyna Zaręba