Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Samobójstwo to gigantyczna trauma i pustka do końca życia dla bliskich osób, które doświadczyły taką sytuację. Niestety dane statystyczne również nie należą do optymistycznych i jasno wskazują na tendencję wzrostową dotyczącą podejmowanych prób samobójczych oraz samobójstw. Rocznie w Polsce ginie dwa razy więcej osób w wyniku samobójstw niż w wypadkach samochodowych. W 2020 roku życie odebrało sobie 5165 Polaków. Każda cyfra oznacza osobistą tragedię, a nie suchą liczbę w statystykach. Dlatego tak ważne jest propagowanie działań prewencyjnych i profilaktycznych poprzez zwiększanie świadomości społecznej dotyczącej problemu samobójstw oraz wychodzenie naprzeciw tym, którzy potrzebują naszej pomocy. Pamiętajmy, że chociaż niezbędne jest specjalistyczne leczenie oraz wsparcie psychologa, każdy z nas może udzielić psychicznej „pierwszej pomocy” w momencie kryzysowym.

Psycholodzy Aresztu Śledczego w Warszawie – Białołęce wzięli udział w transmisji konferencji „Działając budzimy nadzieję” organizowaną przez Instytut Psychiatrii i Neurologii oraz Polskie Towarzystwo Suicydologiczne. W trakcie wydarzenia podjęto dyskusję na temat sposobów wsparcia, które można zaoferować osobom w kryzysie samobójczym. W tym celu na wydarzenie zaproszono gości, którzy podczas trzech paneli dyskusyjnych omówią konkretne aspekty pomocy oraz wyzwań związanych z prewencją i profilaktyką zachowań samobójczych. Po każdym panelu słuchacze będą mieli możliwość zadawania pytań.

W warunkach izolacji więziennej również prowadzone są oddziaływania psychologiczne wobec osób zagrożonych samobójstwem. Do krytycznych momentów w warunkach izolacji należą pierwsze 14 dni pobytu w więzieniu, przełomowe momenty wyznaczone terminami orzeczeń i postanowień sądów, prokuratur a także decyzjami administracji penitencjarnej, występowanie poważnych problemów rodzinnych lub z innymi bliskimi osobami, występowanie poważnych problemów zdrowotnych zarówno fizycznych jak i psychicznych oraz występowanie poważnych problemów ze współosadzonymi. Wobec osób zagrożonych samobójstwem podejmowane są wzmożone oddziaływania psychologiczne i wychowawcze. Ponadto prowadzone są specjalistyczne programy w zakresie zapobiegania samobójstwom, których głównym celem jest wykształcenie konstruktywnego radzenia sobie w sytuacjach trudnych i umiejętności rozwiązywania pojawiających się u nich problemów oraz redukowania napięcia psychicznego bez uciekania się do samouszkodzeń. Tło zachowań suicydalnych w przypadku osób pozbawionych wolności może stanowić: po pierwsze rzeczywistość więzienna, na którą składają się takie czynniki, jak: fakt uwięzienia, które jest zdarzeniem przymusowym, a jednocześnie bywa odczuwane jako upokarzające doznanie skutków przemocy społecznej. Po drugie poddanie się wymogom – regulaminów, porządkowi i podporządkowanie się funkcjonariuszom co powoduje uczucie bezsilności lub/i upokorzenia. Po trzecie monotonia i nuda, a przede wszystkim „deprywacja sensoryczna”, wyzwalające przykro uczucie braku zaspokajania potrzeb, doznawania wrażeń i zdobywania doświadczeń, i po czwarte brak poczucia własnej odrębności i prywatności, nawet w odniesieniu do tych najintymniejszych spraw.

ppor. Edyta Kulesza