Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Więzienna kaplica

Przedświąteczny czas, to wyjątkowy okres w roku. Również tu, za więziennym murem. Najważniejszym jest duchowe przygotowanie się do pełnego przeżywania Świąt Bożego Narodzenia. W Zakładzie Karnym w Herbach i w Oddziale Zewnętrznym w Lublińcu zapewniono skazanym, jak co roku, możliwość uczestnictwa w posługach religijnych realizowanych przez kapelanów obydwu jednostek. W tym czasie więcej niż zazwyczaj osadzonych uczestniczy we mszach świętych i modlitwie, odczuwając potrzebę duchowej odnowy. To pozwala na wyciszenie, modlitwę i refleksję nad tym, co w życiu najważniejsze. Kaplice więzienne, to miejsce, w którym wielu skazanych doznaje wewnętrznej przemiany. Osadzonym podarowano również opłatki, aby w wigilijny wieczór mogli się nimi podzielić ze współosadzonymi.

Świąteczna resocjalizacja

W działaniach Służby Więziennej najważniejsza jest misja, jaka przyświeca tej formacji. Okres poprzedzający Boże Narodzenie, to szczególny czas, a przygotowania do świąt stają się kolejną okazją do uświadomienia skazanym, jakie wartości w życiu są najważniejsze. Jednym z oddziaływań zaplanowanych na ten czas jest program readaptacji "obrzędowość świąteczna" realizowany w Oddziale Zewnętrznym w Lublińcu, w ramach którego skazane wykonują kartki świąteczne i ozdoby choinkowe. W grupach wychowawczych omawianie są tradycje i obrzędy świąteczne, jakie występują w poszczególnych regionach Polski. Ponadto w ramach programu skazane będą miały udostępnione produkty spożywcze, z których przyrządzą potrawy świąteczne. W Zakładzie Karny w Herbach skazani wykonują w technice origami ozdoby choinkowe oraz inne przedmioty związane ze świętami. Rękodzieła te stanowią dekorację choinek w oddziałach mieszkalnych, są też przeznaczone dla potrzebujących i dla dzieci. W indywidualnych przypadkach po uzyskaniu stosownej zgody skazani mogą przekazać własnoręcznie wytworzone dekoracje swoim bliskim. Warto podkreślić, że kontakt z rodziną jest bardzo istotnym elementem procesu resocjalizacji. Zachęcenie skazanych do aktywności artystycznej, to nie tylko konstruktywne wykorzystanie czasu, ale też pozytywny bodziec do zmian i życia zgodnego z normami po opuszczeniu murów więzienia.

Święta za więziennym murem

A jak to jest w święta tutaj, za więziennym murem? Za przyrządzanie posiłków osadzonym odpowiedzialni są zarówno w herbskiej, jak i lublinieckiej jednostce funkcjonariusze ds. żywienia i oczywiście już mają jadłospisy ułożone na te dni. W dzień wigilii na kolację będą dostarczane osadzonym do cel mieszkalnym posiłki zgodne z tradycją, aczkolwiek nie będzie tylu potraw, co na naszych stołach. Nie zabraknie jednak pierogów z kapustą i grzybami, barszczu czerwonego, kapusty z grochem i kawałka ryby. Osadzeni w celach mieszkalnych będą składać sobie życzenia, łamać się opłatkiem i zapewne przeżywać rozłąkę z bliskimi. To wszystko również sprawia, że po świętach pojawia się refleksja. W wielu skazanych następuje przemiana, która dla każdego z nas, jako funkcjonujących w społeczeństwie do którego osadzeni wrócą po zakończeniu kary, jest pozytywna.

Zawsze na służbie

Dla funkcjonariuszy Służby Więziennej święta to również czas służby dla społeczeństwa, dla Polski. Będą wypełniać swoje obowiązki w tym czasie, realizując ustawowe zadania, a przede wszystkim zapewniając bezpieczeństwo i kontynuując oddziaływania resocjalizacyjne na terenie Zakładu Karnego w Herbach i Oddziału Zewnętrznego w Lublińcu. Wkładając mundur wiedzą, że nie będą mogli być przy najbliższych w ważnych momentach ich życia, że święta często będą spędzać za murami jednostki. Ale warto – dlaczego, bo służba Rzeczypospolitej i ludziom jest dumą i honorem, bo dzięki temu nasze społeczeństwo i nasze rodziny są bezpieczne, a osoby, które wybrały przestępczą drogę na czas kary są izolowane. Już dzisiaj życzymy funkcjonariuszom spokojnej służby w te święta, ale i w każdy dzień nadchodzącego roku. 

„Boże Narodzenie to dzień radości i miłości. Niech Bóg sprawi, że będziesz bardzo bogaty w jedno i drugie”. — Phillips Brooks

Opracowanie: mjr Izabela Kapkowska,

Zdjęcia: archiwum SW