Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

W Kościele rzymskokatolickim bierzmowanie jest określane jako jeden z sakramentów wtajemniczenia i inicjacji chrześcijańskiej, podobnie jak chrzest. Jego istotą jest namaszczenie krzyżmem i przekazanie łaski Ducha Świętego w celu umocnienia wiary. Bierzmowanemu zwykle towarzyszy świadek, który przedstawia szafarzowi sakramentu kandydatów do jego przyjęcia. Prawo kanoniczne zaleca, by był nim jeden z chrzestnych, ale może też być nim inna osoba, która podczas sakramentu kładzie prawą dłoń na prawym ramieniu bierzmowanego.

Dla samych skazanych dzień, w którym otrzymali sakrament bierzmowania, był dniem szczególnym, kiedy dokonali kolejnego kroku w rozwoju i umocnieniu swojej wiary. Jak mówią sami bierzmowani, duszpasterska praca kapelana z tutejszej jednostki ks. Piotra Kontnego skłoniła ich do przemyśleń i refleksji, a w konsekwencji  podjęcia decyzji o przyjęciu sakramentu.

Niejednokrotnie osoby pozbawione wolności zgłaszają także potrzeby duchowe, których mądre zaspokojenie z pewnością przyczynia do wzmocnienia procesu resocjalizacji. Dzięki spotkaniom wyznaniowym, liturgiom i rozmowom z kapłanem osadzeni mają możliwość uzyskania wsparcia duchowego. Opieka religijna szczególnie ważna i potrzebna jest w sytuacjach trudnych, czyli m. in. takich, w jakich znajdują osoby pozbawione wolności, bo często właśnie wówczas pojawiają się potrzeby duchowe.  Przygotowania do bierzmowania trwały kilka miesięcy. Dzięki zaangażowaniu i inicjatywie ks. Piotra Kontnego, kandydaci uczestniczyli w katechezach i spotkaniach prowadzonych przez kapelana, czego zwieńczeniem była powyższa uroczystość.

tekst i zdjęcia: mł. chor. Justyna Pająk