Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Seminarium naukowe czyli....

Dosłownie seminarium to po łacinie "szkółka roślin". W sensie metaforycznym jest to więc miejsce/sytuacja, w której adepci danej dziedziny nauki pogębiają swoją wiedzę z zakresu danego zagadnienia. Z kolei według jednej z definicji, seminarium to spotkanie grupowe studentów, którzy wraz z prowadzącymi dyskutują nad wybranym tematem, tak by rozszerzyć swoje kompetencje zawodowe.

Praktyczna wiedza i naukowe spojrzenie

Opisana formuła edukacji studentów jest szczególnie doceniana w przypadku gdy w jej realizacji uczestniczący w niej studenci mają w zakresie poruszanej tematyki ugruntowaną wiedzę i pewne praktyczne doświadczenie, a jednocześnie mogą uczestniczyć w zajęciach wraz z ekspertami w danej dziedzinie. W naszym przypadku miejscem realizacji takich zajęć była świetlica łupkowskiej jednostki penitencjarnej, w której studenci Koła Penitencjarnego Uniwersytetu Rzeszowskiego spotkali się z kadrą penitencjarną - wychowawcami, którzy realizują programy resocjalizacyjne w Zakładzie Karnym w Jaśle, Zakładzie Karnym w Uhercach Mineralnych i Zakładzie Karnym w Łupkowie. Penitencjarzyści przekazali strudentom wiedzę z zakresu realizacji programów resocjalizacji skazanych w oparciu o obowiązujące akty prawne, zaznajamiając ich jednocześnie z założenimi autorskich programów, które realizowane są w ich macierzystych jednostkach. Moderatorami zajęć byli dr Monika Badowska - Hodyr i dr hab. profesor UR Grzegorz Grzybek, którzy omówili prowadzone w naszej jednostce badania naukowe, dotyczące czynników sprzyjających i ograniczających proces resocjalizacji oraz poczucia osamotnienia w warunkach więziennych. Ze strony organizatora seminarium rolę moderatora pełnił Dyrektor Zakładu Karnego w Łupkowie płk Janusz Wańcowiat. W swoim wystąpieniu, przy użyciu narzędzi multimedialnych i zasobów własnej biblioteki, wskazał na potrzebę zapoznania się adeptów resocjalizacji z wartościowymi poznawczo: literaturą, muzyką i filmami dotyczącymi więzienia jako instytucji i sytuacji ludzi będacych w izolacji penitencjarnej. To, jak podkreślał, pozwoli na uzyskanie pełniejszego obrazu więziennej populacji i optymalnego doboru stosowanych oddziaływań penitencjarnych. Seminarium zostało uzupełnione przez dr Joannę Potaczek z Centrum Dialogu Między Religiami i Narodami, która przez ostatnie kilka lat, wraz z łupkowską kadrą penitencjarną, zrealizowała szerg projektów edukacyjnych, uzupełniających ofertę programów resocjalizacyjnych. Do zajęć przygotowani byli też studenci - poza przytoczeniem przykładów swoich doświadczeń z zakresu wdrażania oddziaływań resocjalizacyjnych prowadzonych w ramach hospitacji terenowych realizowanych za więziennymi murami, przedstawili też kalendarium dotychczasowych wizyt w szeregu jednostek penitencjarnych. Do tego ostatniego elementu nawiązano zapoznając studentów z aktualnie prowadzoną przez Służbę Więzienną akcją promocyjno – rektrutacyjną.

Zaangażowanie i konsekwentne działanie przynoszą pozytywny skutek

W podsumowaniu seminarium, jego uczestnicy podkreślili zgodnie, że choć skuteczne wpłynięcie na poprawę człowieka, to jedno z najtrudniejszych wyzwań, a droga do tego często nieosiągalnego w pełni celu jest wyboista i okupiona porażkami, to jednak warto wobec skazanych prowadzić oddziaływania readaptacyjne, wskazywać możliwości, dawać kolejne szanse. Przyjęcie takiego założenia nadaje bowiem sens pracy resocjalizacyjnej - taki, o którym mowa w znanej opowieści o ratowaniu wyrzuconych na brzeg morza meduz przez mistrza poprzez ponowne wrzucanie ich do wody, który swojemu uczniowi podważającemu zasadność takiego działania z uwagi na ich wielość i powtarzalność zjawiska, odpowiedział biorąc kolejną i wrzucając ją do morza „ Ją zapytaj, czy to, co robię, ma jakiś sens…”

Tekst i zdjęcia: mjr Grzegorz Oleniacz