Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych
Kultywując tradycje – pomagamy dzieciom
Współcześnie w Polsce nocą podkłada się dzieciom drobne upominki, małe zabawki, a przede wszystkim słodycze. W XIX i XX wieku obdarzający dzieci podarkami w swoje święto Mikołaj został przekształcony w baśniową postać rozdającą prezenty w Boże Narodzenie, wykorzystywaną w kulturze masowej (Wikipedia).
Współcześnie w Polsce, nocą z 5 na 6 grudnia, podkłada się dzieciom prezenty pod poduszkę, w buciku lub umieszcza się je w dużej skarpecie. W wielu szkołach panuje zwyczaj wymieniania się drobnymi prezentami z wcześniejszym losowaniem „swojego Mikołajka” czy „swojej Mikołajki” (czyli osoby, którą się obdaruje).
W tym roku Zakład Karny w Opolu Lubelskim „wylosował” dwie Placówki Opiekuńczo-Wychowawcze w Kraśniku. W rolę św. Mikołaja wcielili się osadzeni, którzy własnoręcznie przygotowali podarunki dla wszystkich podopiecznych wymieniowych placówek. Każde w dzieci otrzymało drewniany przybornik na biurko, ozdobiony metodą decoupage. Zgodnie z tradycją, w pudełeczku znalazły się również słodycze. Słodkości zakupiono dzięki wsparciu działającego w tutejszej jednostce Funduszu Samopomocy Skazanych. Podarki w imieniu wychowanków odebrała Pani Dyrektor Renata Bańka.
Film przedstawia oficjalne przekazanie prezentów dla Dzieci z Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej w Kraśniku wykonane przez osadzonych z Zakładu Karnego w Opolu Lubelskim
Prace te powstały w ramach programu resocjalizacji. Wszelkie inicjatywy, w których biorą udział więźniowie, mają na celu wzbudzanie woli współdziałania w kształtowaniu społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności. Wskazują na możliwość twórczego i ciekawego spędzania wolnego czasu. Pozwalają dostrzec płaszczyzny, o których nasi podopieczni nie wiedzieli. Dzięki udziałowi w realizowanych formach zajęć, osadzeni mogą zapomnieć o trudnych doświadczeniach życiowych skupiając się na nadrzędnych wartościach, którymi jest niesienie pomocy potrzebującym, w tym konkretnym przypadku – wychowankom domu dziecka.
Pomagając kształtujemy swój charakter, nabieramy empatii, która powinna dominować wśród uczuć kierowanych do drugiego człowieka. Pomagać potrzebującym to czerpanie przyjemności z czynienia dobra.
por. Patrycja Kłudka, por. Joanna Orłowska-Cieszko, kpt. Ewa Jurak
zdjęcia: mł.chor. Piotr Grodowski
