Resocjalizacja poprzez pracę - kolejna umowa dotycząca zatrudnienia osadzonych
Praca jako metoda resocjalizacji
Praca stanowi jedną z podstawowych działalności człowieka. Nadaje ona sens ludzkiej egzystencji, pozwala zapewnić materialne środki do życia, daje poczucie bezpieczeństwa, umożliwia samorealizację, zaspokaja potrzebę przynależności, a także szacunku i uznania oraz daje możliwość samorealizacji. Analizując aktywność zawodową człowieka z tej właśnie perspektywy, bezrobocie i bierność stanowić może wysoce negatywne zjawisko, finalnie prowadzące do demoralizacji. Zakładając, że dominujące znaczenie ma funkcja poprawcza kary pozbawienia wolności, a zatem wychowania skazanego to praca będzie stanowić istotny czynnik tego procesu. Odbywanie kary pozbawienia wolności nie stanowi ostatecznego rozwiązania, gdyż po jej odbyciu skazany wraca do społeczeństwa, dlatego okres izolacji winien być optymalnie wykorzystany i służyć wyposażeniu skazanego w środki niezbędne do możliwości podjęcia próby bezkolizyjnego życia w społeczeństwie z realnym respektowaniem norm i zasad panujących w otwartym środowisku. Praca jako metoda resocjalizacji wyrabiać ma u więźnia umiejętność i potrzebę pracy, a także stanowi zaplanowany i celowy rodzaj działalności wychowawczej, dążący do zmian w osobowości jednostki.
Korzyści dla społeczeństwa
Praca więźniów stanowi pewną formę zadośćuczynienia pokrzywdzonym, a także w pewnym sensie stanowi wsparcie dla rodzin skazanych, a finalnie i ich samych, chociażby poprzez poczucie sprawczości, zmniejszanie kwot zadłużeń, posiadania określonych środków finansowych, pozwalających nie nadwyrężać wydolności finansowej swojej rodziny kiedy ostatni dzień w izolacji więziennej skazanego staje się faktem. Ponadto rozszerzanie wachlarzu umiejętności osadzonych, budowanie nawyku pracy, ukazywanie korzyści płynących ze stałego, systematycznego zatrudnienia i pełnia roli pracownika wpływa na zwiększenie szansy podjęcia zatrudnienia w warunkach wolnościowych, tym samym wpływając na optymalizację procesu powrotu do społeczeństwa po odbyciu zasądzonej kary pozbawienia wolności.
Tekst: por. Justyna Sejdowska-Szrajber
Zdjęcie: por Bartosz Szadziul