Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Areszt Śledczy w Wejherowie jest jednostką penitencjarną typu zamkniętego z oddziałem aresztu śledczego przeznaczona dla mężczyzn. W Areszcie Śledczym osadza się tymczasowo aresztowanych pozostających do dyspozycji Sądu Rejonowego i Prokuratury Rejonowej w Wejherowie, Prokuratury Rejonowej w Pucku oraz Sądu Garnizonowego w Gdyni, jak również skazanych i ukaranych w związku z udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania. W jednostce funkcjonuje również oddział zamknięty dla skazanych mężczyzn odbywających karę po raz pierwszy oraz Oddział Tymczasowego Zakwaterowania Skazanych w Zwartowie. Ustalona pojemność jednostki to 389 miejsc + 32 miejsca w OTZS w Zwartowie.

Krótki opis historii jednostki: Data powstania – ok. 1877 roku.W roku 1877 powstał w Wejherowie Sąd Grodzki, który rozstrzygał wówczas jednoosobowo w sprawach cywilnych i karnych. Wraz z nim powstał obiekt, w którym mieści się aktualnie Areszt Śledczy w Wejherowie. Jego pojemność wynosiła w tym czasie około stu miejsc, co zaspokajało w zasadzie potrzeby całego powiatu. W okresie międzywojennym dobudowano nowy pawilon więzienny, zwiększając w ten sposób ponad trzykrotnie pojemność aresztu. Przyczyną rozbudowy więzienia i sądu była obawa przed przeniesieniem miejscowej prokuratury do Gdyni. Stamtąd też pochodziła większość osób osadzanych w wejherowskim więzieniu. Okres II wojny światowej -Najbardziej dramatyczny w historii wejherowskiego więzienia był okres II wojny światowej. Planowana przez III Rzeszę zagłada narodu polskiego rozpoczęła się na Pomorzu Gdańskim już we wrześniu 1939 roku. Masowe egzekucje przybrały na sile w październiku i listopadzie. Jednym z największych miejsc bezpośredniej eksterminacji w Europie z okresu II wojny światowej był Las Piaśnicki. W latach 1939-1940 hitlerowcy rozstrzeliwali tu mieszkańców Kaszub, głównie przedstawicieli inteligencji. Ostatnim etapem selekcji przed zagładą było wejherowskie więzienie. Już w pierwszych dniach okupacji na dziedzińcu więziennym rozstrzelano grupę kilku jeńców wojennych. Wskutek licznych aresztowań, przeprowadzonych zarówno w mieście jak i we wsiach, więzienie wejherowskie przepełnione było do tego stopnia, że w celach przeznaczonych dla dziewięciu przebywało nawet po trzydzieści osób. Więźniów umieszczano nawet w kaplicy i na korytarzach. Najwyższe piętro zajmowało kilkuset wziętych do niewoli żołnierzy. Według relacji woźnego sądu grodzkiego J. Grzenkowicza, któremu Niemcy zlecili funkcję pomocnika dozorcy więzienia, zamknięto tam blisko 3 tysiące osób. Według jego oświadczenia, z więzienia wejherowskiego wywieziono do Piaśnicy w sumie około 2 tysięcy osób.Okres powojenny – lata 1945 – 1981 .W okresie powojennym wejherowskie więzienie kilkakrotnie zmieniało swoje przeznaczenie, będąc w różnych okresach czasu aresztem śledczym i zakładem karnym. Podlegały mu oddziały zewnętrzne m.in. w Poraju, Smażynie, Zwartowie i Strzebielinku, gdzie więźniowie świadczyli pracę. W latach osiemdziesiątych szczególnie znany był Oddział Zewnętrzny w Strzebielinku. W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku Rada Państwa przyjęła dekret o stanie wojennym. Rozpoczęły się aresztowania ludzi należących do opozycji. Wśród przygotowanych 44 obozów internowania i miejsc odosobnienia, w których osadzano aresztowanych znalazł się obóz w Strzebielinku - w pawilonach Oddziału Zewnętrznego Zakładu Karnego w Wejherowie. Uwięziono tam m. in. 31 członków Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” oraz działaczy związkowych różnego szczebla z województw gdańskiego i słupskiego.Historia najnowsza - Lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku i początek obecnego stulecia to, charakterystyczny dla całego polskiego więziennictwa, spadek zatrudnienia osadzonych. Nie ma już oddziałów zewnętrznych. Jednostka wejherowska jest Aresztem Śledczym, a w Zwartowie znajduje się jedynie Oddział Tymczasowego Zakwaterowania Skazanych. Przełom wieku to również okres długo oczekiwanej modernizacji i rozbudowy obiektów więziennych, które powstały jeszcze pod koniec dziewiętnastego wieku oraz w okresie międzywojennym.

 Charakterystyka urbanistyczna obiektu

Zabudowa pawilonowa: cztery pawilony w zabudowie zwartej, połączone zabudowanymi łącznikami w postaci śluz komunikacyjnych. 2 pawilony mieszkalne dla osób pozbawionych wolności, 1 pawilon administracyjny oraz 1 pawilon, w którym znajdują się magazyny oraz ciąg ewidencyjny (przyjęcia osadzonych).