Ochrona społeczeństwa
Humanitarne i praworządne traktowanie osób pozbawionych wolności
Resocjalizacja skazanych

Więzienie w Sieradzu powstało z inicjatywy Fryderyka Skarbka w 1836 r. w budynkach po manufakturze. Karę wykonywano tam w systemie celkowym auburnskim (więźniowie w nocy byli odosobnieni pojedynczo w celi, zaś w dzień pracowali wspólnie). W roku 1868 więzienie przejęli Rosjanie. Posiadało ono już wówczas własny szpital, kaplicę, fabrykę płótna i przędzalnię. W okresie II Rzeczypospolitej więzienie służyło polskiemu wymiarowi sprawiedliwości. W czasie II Wojny Światowej, wykorzystywane przez hitlerowców, stało się miejscem martyrologii Polaków. Po wojnie obiekt w dalszym ciągu pełnił funkcje izolacyjne. W 1956 r. został podporządkowany resortowi sprawiedliwości. 

Zakład Karny w Sieradzu może pomieścić 742 osadzonych mężczyzn. Jest jednostką typu zamkniętego z oddziałami typu półotwartego dla młodocianych i odbywających karę po raz pierwszy oraz aresztu śledczego. W wyodrębnionym oddziale terapeutycznym przebywają osoby z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi lub upośledzone umysłowo (114 miejsc). Służbę w sieradzkim więzieniu pełni 250 funkcjonariuszy. Zatrudnieni są również pracownicy cywilni.

Podczas odbywania kary osadzeni mogą korzystać z biblioteki, świetlic i zewnętrznych siłowni, Świetlica centralna pełni także funkcję kaplicy. Przy udziale instytucji lokalnych organizowane są dla nich imprezy kulturalno-sportowe. Organizowane są również zajęcia przeciwdziałające alkoholizmowi i aktywizujące zawodowo.

Opieka medyczna świadczona jest przez zatrudnionych w ambulatorium lekarzy i pielęgniarki. Izba chorych dysponuje 8 miejscami dla chorych.

Zakład jest otwarty na współpracę w zakresie zatrudnienia skazanych przez zewnętrzne podmioty gospodarcze. Współpracujemy z podmiotami zewnętrznymi, które zatrudniają osadzonych zarówno wewnątrz jednostki jak i na swoim terenie. Największym kontrahentem jest Państwowe Przedsiębiorstwo Odzieżowe w którym pracuje około 80 osadzonych.